De voorbereiding
bestond uit:
Het besluit om te gaan lopen
Het trainen
De aanschaf materialen =>
paklijst
De reis - heen en terug
Adviezen
Door mij gekozen uitrusting
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Wanneer ik dacht aan de camino, dan had ik het idee dat je dat vanuit je huis moest doen.
Door deze gedachte legde ik de lat zo hoog dat ik dit nooit zou halen.
Ook dacht ik dat ik iemand nodig had om samen mee te gaan.
Ik dacht dat ik wanneer ik alleen zou gaan mij heel alleen en eenzaam zou voelen. Ik wilde ervaringen kunnen delen met iemand.
Maar niemand was ooit zo "gek" om dit ook te willen.
Ik dacht dat het voor een vrouw alleen te gevaarlijk zou zijn.
Dit voorjaar ging een goede vriend van mij de camino lopen vanuit Zuid Frankrijk, en hij zei mij, dat wanneer ik dat ook wilde doen, ik gewoon moest gaan lopen en oefenen in het lopen.
Hij verzekerde mij ook dat er heel veel vrouwen zijn die de camino alleen lopen en dat het net zo veilig is als in Nederland lopen.
Dat was precies wat ik nodig had om te besluiten: "en nu ga ik ook de camino lopen. Het is nú of nooit meer".
Terug naar boven
Zo ben ik dan begonnen met oefenen en ontdekte al gauw dat ik helemaal niet iemand nodig had om mee te lopen.
In tegendeel. Nu ik in mijn eigen tempo en ritme kon lopen, bleek ik veel verder te kunnen lopen dan ik dacht.
En wanneer ik niet praat onderweg, zie ik veel meer mooie dingen.
Ik keek veel meer rond en genoot van het lopen.
Ook ontdekte ik dat je veel meer ziet dan met fietsen; ik zag bosmeertjes die ik nog nooit eerder had gezien,
terwijl ik die route wel al meerdere malen had gefietst.
Het lopen zette een proces in gang.
Ik ging steeds langere afstanden lopen, en regelmatig kwam de gedachte boven:
"Elke stap die ik zet, is een stap naar innelijke vrijheid, geestelijke vrijheid en vrijheid in handelen.
Ik overwon mijn angsten om alleen te lopen.
In het begin zag ik achter elke boom "gevaar", en keek ik regelmatig achterom om te kijken of ik niet door "gevaar" werd gevolgd.....
Ik liep door de bossen in de omgeving en merkte dat ik daar prima alleen kon lopen, en de angst werd minder.
Mijn bepakking maakte ik steeds een beetje zwaarder en dat viel in het begin niet mee.
Voelbaar was de rugzak en ik moest dit langzaam opbouwen, anders kreeg ik rode plekken op mijn benen,
die jeukten, en mij duidelijk maakten dat ik mijn grens niet verder kon verleggen.
Op de rode plekken gegoogled en daar vond ik dat het niet duidelijk was wat de oorzaak was,
maar dat antihistamine tabletten hielpen.
Uit alle info op internet kreeg ik het idee dat het met de bloedsomloop of lymfe doorstroming te maken kon hebben
en ik ben toen met arnica smeren begonnen. Drie tot vier keer per dag.
Dit bleek te helpen.
En uiteindelijk had ik de magische 9,5 kg op mijn rug zonder moeite en kon dan ook zonder problemen 22 km lopen.
Ik kreeg vertrouwen in de zaak.
Toen ik op het punt stond de reis te boeken en de eerste overnachtingen te reserveren, dreigde een kaakontsteking nog roet in het eten te gooien.
Door de antibioticum kuur kreeg ik een candida-ontsteking in mijn mond. Ook daar weer medicijnen voor gehaald.
Ik kon toen niet goed meer "trainen" door gebrek aan energie.
Maar toen het leek dat "de weg vrij was" heb ik besloten dat ik de afstand waarover ik kon lopen wel onderweg verder zou opbouwen.
Terug naar boven
Op google heb ik mijn uitrusting bij elkaar gezocht.
Daar zijn heel wat uren in gaan zitten.
Maar uiteindelijk had ik een aardige paklijst
bij elkaar.
En achteraf ben ik heel tevreden over de materialen die ik meegenomen heb.
Ik heb alles gebruikt en had dus niets te veel bij mij.
Terug naar boven
Ik boekte mijn vlucht naar Biaritz, die om 8:00 uur zou vertrekken van Schiphol.
Ik dacht met de trein naar Schiphol te reizen (lekker gemakkelijk toch??)
En reserveerde mijn taxi van Biaritz naar St. Jean de Port, in Frankrijk.
Ik reserveerde mijn eerste overnachting bij de albergue Beilari in St. Jean.
Ik reserveerde mijn tweede overnachting in de albergue in Horisson, in de Pyreneeën, aan de route Napoleon.
(Op verschillende websites werd dit reserveren aangeraden).
Wat was ik trots.
Twee avonden voor vertrek kwam mijn vriendin langs en vroeg hoe ik zou reizen.
Ik vertel hoe laat ik op Schiphol moet zijn en zij vertelde mij dat op dat tijdstip de treinen niet zouden rijden.
Ik keek het na, en zij had gelijk..... => mijn eerste paniek-aanvalletje.....(ik had de camino nog niet gelopen, hii).
Mijn lieve zoon Mark was bereid om mij op dit onmogelijke tijdstip naar Schiphol te brengen
(hij was zelf net terug van een trip naar Parijs met zijn gezin, en kon maar een paar uur slapen hierdoor).
Paniek voorbij..... Tja, en anders zouden er taxi's rijden, maar ja, daar gaat dan je budget....
Om 4:25 uur stond Mark voor de deur.
Laatste dingen pakken en gaan .......
Spannend om op reis te gaan. Had ik wel alles ingepakt????
Op schiphol naar de gate.
Wat was het fijn, daar nog wat support te hebben, hihi.
De vliegreis ging voorspoedig.
Overstappen in Madrid.
Hier stond geen nummer bij de gate op mijn boarding pass en voor het gemak ook niet op de schermen van het vliegveld.
Dus aan een man bij een info balie gevraagd. De goede man sprak alleen spaans.......
Met handen en voeten uitgelegd wat ik wilde weten.
Toen heeft hij dat opgezocht in een systeem en het nummer op mijn kaart geschreven.
Even later zag ik de man gebaren naar een andere man, die begreep dat hij het gevraagde aan mij moest vragen.....
Ja hoor. Deze man bleek een duitser te zijn, die hetzelfde vliegtuig moest hebben als ik.
Dus samen opgetrokken tot in Biarritz.
De volgende morgen zou ik hem ontmoetten op een kruising waar wij tegelijkertijd aankwamen.
De taxi naar St. Jean stond al klaar in Biarritz.
Er was nog één persoon die mee ging (sharing scheelt kosten).
De taxi chauffeur legde mij uit dat hij niet tot bij de albergue kon rijden, omdat dit voor auto's verboden gebied is. Hij zei mij hoe ik moest lopen om daar te komen.
De terugreis staat beschreven in "de laatste week".
Terug naar boven
Ter voorkoming van steentjes in je schoenen
Dit heb ik niet zelf bedacht, maar het idee gekregen van andere caminogangers.
Je neemt een oude sok. Knipt er de tenen vanaf.
Je trekt de sok aan, over je wandelsok heen, en vouwt hem dan over de rand van je schoen heen.
Gewicht van de rugzak
Bedenk dat je de rugzak de gehele reis moet dragen.
Over het algemeen wordt aangeraden niet meer dan 10 kg.
Maar ik vond dat al te veel. Ik ben 1,60 m en weeg ongeveer 56 kg. Mijn rugzak woog in het begin zonder water ongeveer 7,5 kg. Later heb ik onderweg "reserve-voedsel", d.w.z. noten, dadels, brood en een stuk chocolade meegenomen. En de tube arnica die ik onderweg heb gekocht heb ik ook nog niet gewogen ......
Dat maakte de rugzak natuurlijk ook zwaarder.
Maar omdat ik zo "licht" ben gestart kon ik dat ook makkelijk hebben.
Een riem voor onderweg
Niet iedereen valt af tijdens de camino, maar mij is het advies gegeven een riem mee te nemen.
En ik ben afgevallen (voor de tocht woog ik 58,5 kg en na de tocht 53,5kg)
en de riem wel nodig gehad.
Ik had zelf een riem van elastiek gemaakt. => super licht en draagt fijn.
Camelbak of waterflesjes
Dat blijft natuurlijk een persoonlijke voorkeur. Ik had al een camelback gekocht omdat ik een hekel had aan het geklots van het water in de flesjes die half leeg waren en omdat ik merkte dat ik te weinig dronk tijdens het oefenen.
Maar uiteindelijk heb ik hem niet meegenomen, omdat hij zwaarder weegt dan 3 flesjes bij elkaar en omdat ik twee kleine flesjes (250ml) aan de zijkant van mijn rugzak stopte en die kon ik pakken tijdens het lopen pakken. Het derde flesje (750ml) zat boven in mijn rugzak en was ook makkelijk te pakken om te vullen; ik denk flesjes makkelijker te vullen zijn dan een camelback .....
Het derde flesje werd in geval van droogte, zoals in de Meseta, vervangen door twee flesjes. En deze goot ik leeg in de 2 kleine flesjes wanneer ik toch een langere stop hield.
Zo was ik wat flexibeler in mijn water hoeveelheid en dus gewicht.
Terug naar boven
Mijn rugzak is de Osprey Exos 48 maat S; daar gaat ongeveer 45 liter in.
En dat was ruim voldoende. Ik heb geen één keer ruimte-te-kort gehad.
Ondergoed van Odlo Evolution X-Light.
Zeer licht ondergoed, heel snel droog en absoluut ademend.
Geen nat bezweet gedoe.
Enige nadeel => kwetsbaar. Je moet het op de hand wassen of in een waszakje doen.
Regenpak van gore tex paclite.
Ik vind het ideaal. Dit is super lichtgewicht een heel goed ademend.
Ik bleef echt droog in de regen en niet nat van het zweet.
Ik droeg het ook wanneer het koud was als extra laag.
Terug naar boven